o
Idiota - Fiodor Dostojewski
Tytuł: Idiota
Autor: Fiodor Dostojewski
Wydawnictwo: MG
Data wydania: 17 lutego 2016
Liczba stron: 656
„Idiota” to kolejne obok ”Zbrodni i kary” oraz „Biesów” dzieło Dostojewskiego, które doczekało się wznowionego wydania w jakże pięknej formie. Obcowanie z książką jest prawdziwą ucztą dla oka i rozumu. Autor jak zwykle z wielkim mistrzowskim stylem wprowadza swoich czytelników w świat, który zmusza do refleksji, myślenia i weryfikacji własnych wartości. Potęga charakterów, postaw i zachowań osadzona w klimacie XIX wiecznej Rosji.
Główny bohater Myszkin przyjeżdża ze Szwajcarii, po latach spędzonych na kuracjach zdrowotnych do swego rodzinnego kraju, gdzie ma przejąć ogromny majątek książęcego rodu Myszkinów. Wracając do Rosji nie posiada żadnego dobytku, a jego jedyny bagaż to worek mieszczący się w ręku. Na miejscu odnajduje swoją krewną generałową Jepanczyn. Nie mając się gdzie podziać trafia do jej domu, w którym mieszka wraz ze swoimi trzema córkami Aleksandrą, Adelajdą i Agłają. Agłaja zakochuje się w Lwie. Myszkin jest spadkobiercą sporego majątku, ale z czasem okazuje się, że nie jedynym. Na dodatek w życiu naszego bohatera pojawia się jeszcze jedna kobieta. Piękna, zamożna i niezdecydowana. Całą sytuację utrudnia też fakt, że Lew jest postacią nieśmiałą, bardzo ufną, niezwykle wrażliwą i w ogóle nie pasującą do całego towarzystwa i czasów w jakich przyszło mu żyć.
Powieść jest magiczna, jednak aby odkryć tę magię należy czytać bardzo uważnie, gdyż łatwo przeoczyć liczne wątki. Słowa Dostojewskiego jak zwykle niosą wiele ukrytych treści i rozważań na temat natury człowieka, szczególnie mrocznej natury. Autor ukazuje losy tragicznej miłości, która tak naprawdę staje się narzędziem do przedstawienia człowieka jako istoty zawistnej, kłamliwej i słabej. Główny bohater jest człowiekiem z natury uczynnym, bohaterskim i dobrym. Jest w stanie obdarzyć innych ludzi sympatią, pomimo niegodziwości jakich od nich doświadcza. Jest uosobieniem i symbolem Chrystusa. Dostojewski wprost zadaje nam pytanie czy taka postać może normalnie żyć i funkcjonować w tak trudnych czasach?
Historia Myszkina jest w powieści tylko jednym z wielu ciekawych wątków. Poznajemy tu losy innych bohaterów, ludzi z wyższych sfer, układy i podziały społeczne, konwenanse panujące wśród arystokracji. Powieść bardzo bogata językowo. Dostojewski ukazuje cała paletę uczuć i namiętności, oddaje wręcz genialnie klimat świata dziewiętnastowiecznej Rosji. Autor pomaga nam dostrzec, jak wiele złych cech posiadali ówcześni ludzie, którzy tak naprawdę od tamtej pory zmienili się bardzo niewiele. Pozycja wybitna i zachwycająca. Gorąco polecam!
Autor: Fiodor Dostojewski
Wydawnictwo: MG
Data wydania: 17 lutego 2016
Liczba stron: 656
„Idiota” to kolejne obok ”Zbrodni i kary” oraz „Biesów” dzieło Dostojewskiego, które doczekało się wznowionego wydania w jakże pięknej formie. Obcowanie z książką jest prawdziwą ucztą dla oka i rozumu. Autor jak zwykle z wielkim mistrzowskim stylem wprowadza swoich czytelników w świat, który zmusza do refleksji, myślenia i weryfikacji własnych wartości. Potęga charakterów, postaw i zachowań osadzona w klimacie XIX wiecznej Rosji.
Główny bohater Myszkin przyjeżdża ze Szwajcarii, po latach spędzonych na kuracjach zdrowotnych do swego rodzinnego kraju, gdzie ma przejąć ogromny majątek książęcego rodu Myszkinów. Wracając do Rosji nie posiada żadnego dobytku, a jego jedyny bagaż to worek mieszczący się w ręku. Na miejscu odnajduje swoją krewną generałową Jepanczyn. Nie mając się gdzie podziać trafia do jej domu, w którym mieszka wraz ze swoimi trzema córkami Aleksandrą, Adelajdą i Agłają. Agłaja zakochuje się w Lwie. Myszkin jest spadkobiercą sporego majątku, ale z czasem okazuje się, że nie jedynym. Na dodatek w życiu naszego bohatera pojawia się jeszcze jedna kobieta. Piękna, zamożna i niezdecydowana. Całą sytuację utrudnia też fakt, że Lew jest postacią nieśmiałą, bardzo ufną, niezwykle wrażliwą i w ogóle nie pasującą do całego towarzystwa i czasów w jakich przyszło mu żyć.
Powieść jest magiczna, jednak aby odkryć tę magię należy czytać bardzo uważnie, gdyż łatwo przeoczyć liczne wątki. Słowa Dostojewskiego jak zwykle niosą wiele ukrytych treści i rozważań na temat natury człowieka, szczególnie mrocznej natury. Autor ukazuje losy tragicznej miłości, która tak naprawdę staje się narzędziem do przedstawienia człowieka jako istoty zawistnej, kłamliwej i słabej. Główny bohater jest człowiekiem z natury uczynnym, bohaterskim i dobrym. Jest w stanie obdarzyć innych ludzi sympatią, pomimo niegodziwości jakich od nich doświadcza. Jest uosobieniem i symbolem Chrystusa. Dostojewski wprost zadaje nam pytanie czy taka postać może normalnie żyć i funkcjonować w tak trudnych czasach?
Historia Myszkina jest w powieści tylko jednym z wielu ciekawych wątków. Poznajemy tu losy innych bohaterów, ludzi z wyższych sfer, układy i podziały społeczne, konwenanse panujące wśród arystokracji. Powieść bardzo bogata językowo. Dostojewski ukazuje cała paletę uczuć i namiętności, oddaje wręcz genialnie klimat świata dziewiętnastowiecznej Rosji. Autor pomaga nam dostrzec, jak wiele złych cech posiadali ówcześni ludzie, którzy tak naprawdę od tamtej pory zmienili się bardzo niewiele. Pozycja wybitna i zachwycająca. Gorąco polecam!
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania tejże książki serdecznie dziękuję
Wydawnictwu MG:
Wydawnictwu MG:
Może być ciekawa.
Okładka bardzo mi się spodobała :).
Prześlij komentarz